اراده

پای بر گرده امیال ،

تمرین طاقت و ارادت را گاه چنان بست نشسته ام،

که گویی سالهاست به فرقه صوفیانم.

ممارستی بر عدم نیاز به تمامی خواهش های روز مره.

گرسنگی را به زانو در آوردن ،

سر آغازی است بر رام کردن تمامی هوس های درونی.

و نه شاید ،

که باید این حقیقت را همگان در یابند،

پیش از آنکه خود را سخت در بند یابند.

محرکی درونی به پیش می راندم و می گوید:

"از این پس هر آنچه بخواهی از آن توست.

هرآنچه را ،جز آنچه را که نباید"

کاش در یابم آنچه را باید

و هر آنچه را نباید....