جاذبه

پاییز بود، من نیوتن را ندیده ام

وسیب سرخ جاذبه را نچیده ام

 

پاییز بود ،چوبه آن دار و صندلی

بالا برو، نیفت، بگو من پریده ام

 

پاییز بود لرزش پاهای صندلی

افتاد سیب،طعم خدا را چشیده ام  

 

پاییز بود٬ جاذبه یـعنـی: تـو روی دار
بعد از تو دور جاذبه را خط کشیده‌ام   

 

پاییز بود،جاذبه یعنی دروغ محض

شکل تو را معلق بی جان کشیده ام

 

بین زمین و خاطره هایت معلقم

روح تـو را بـه جـان غـزلـ‌هـا دمـیـده‌ام

 

اجرای حکم٬مردن بی‌های و هوی تو
پاهای لـخت و بـی کـفـنـت را دویـده‌ام

 

پاییز بود ،من نیوتن را،ولی تو را

با خنده ای به شیوه پاییز دیده ام

 

فاطمه شمس 

 

پ.ن.: یک رباعی برای این روزها گفتم ولی غزل فاطمه خیلی بهتر بود . به همین خاطر رباعی رو تو پانویس گذاشتم.

از داغ برادرانمان دق کردیم

جان در گرو کشف حقایق کردیم

گلهای جوان دست خزانی می چید

یک دشت به پاسخش شقایق کردیم